Diametros - Internetowy Serwis Filozoficzny (An Online Philosophy Service)

POLSKI ENGLISH

Internetowy Serwis Filozoficzny

przy Instytucie Filozofii

Uniwersytetu Jagiellońskiego

| Forum

| Literatura

| Linki

| Aktualności

Moje marzenia

Tadeusz Gadacz

Wiele jest przyczyn niedobrego stanu polskiej filozofii, lub jak woli Adam Chmielewski filozofii w Polsce. Zaznaczam, że niedobrego w swej masie, a nie w poszczególnych przypadkach. Niektóre z tych przyczyn starałem się wskazać. Nie sądzę jednak, by przyczyną przyczyn tego stanu rzeczy była choroba „wielko-polskości”. Przynajmniej nie z mojej perspektywy. Nie marzą mi się „gwiazdy” filozofii zachodniej i ich uznanie. Marzy mi się normalność. Marzą mi się zachodnie biblioteki z ich dostępem do półek, krytycznymi wydaniami tekstów źródłowych i nowościami wydawniczymi od Stanów Zjednoczonych po Francję, Niemcy i Włochy. Marzą mi się dobre podręczniki, które można by polecić studentom. Marzą mi się polskie przekłady źródeł, m.in. nowy przekład dzieł Platona. Marzą mi się doktoraty, których autorzy są zorientowani w temacie, literaturze przedmiotu - polskiej i obcej oraz polskich przekładach dzieł filozofa, o którym piszą. Marzą mi się habilitacje, których tytuł nie jest o czymś innym niż wstęp, wstęp o czymś innym niż treść rozprawy, a treść o czymś innym niż jej zakończenie. Jakiej zatem filozofii Polacy potrzebują? Rzetelnej.

Nie wiem kogo miał na myśli Adam Chmielewski pisząc o „zjawisku dobrowolnej służalczości” i sile przewodniej. Mam nadzieję, że czasy sił przewodnich (w każdej postaci) już minęły. Jeśli ktoś chce podporządkowywać się takim siłom, niech to robi na własny rachunek. Sądze jednak, że obok „jedności narzuconego dogmatu” i „jedności wynegocjowanego kompromisu” istnieje jeszcze jedność, która jest harmonią „różnorodności”, a jej cechą wzajemny szacunek dla rzetelnej filozoficznej pracy. Ponad podziałami na różne style myślenia i opcje filozoficzne może i powinna nas łączyć dbałość o rzetelny poziom kształcenia i naukowych badań. Nie widzę przeszkód, by przy odrobinie dobrej woli i otwarcia, nie mogli w tej kwestii porozumieć się ze sobą zwolennicy Wittgensteina i Poppera ze zwolennikami Husserla, Schelera, Gadamera czy Levinasa. Istnieje także jedność współpracy w kwestiach istotnych dla środowiska. Przykładem dla nas mogą być historycy czy socjologowie, którzy właśnie w takich kwestiach potrafią się między sobą porozumieć. Taka i tylka taka jedność mi sie marzy, żadna inna. Mamy, jak już pisałem, dwie organizacje, które mogłyby być forum takiej współpracy środowiska: KNF i PTF. Należałoby jedynie przywrócić je do pełni życia.

Z pewnością powinniśmy wrócić do idei anglojęzycznego pisma filozoficznego. Dopóki ono jednak nie powstanie, jego rolę mogą pełnić anglojęzyczne strony pisma „Diametros”. Jest to chyba opcja najtańsza i najszybsza w realizacji.

powrót