Diametros - Internetowy Serwis Filozoficzny (An Online Philosophy Service)

POLSKI ENGLISH

Internetowy Serwis Filozoficzny

przy Instytucie Filozofii

Uniwersytetu Jagiellońskiego

| Forum

| Literatura

| Linki

| Aktualności

Notka o dobru i autonomii

Włodzimierz Galewicz

Barbara Chyrowicz w swoich uwagach “O względności prawdomówności i prawie do niewiedzy” pisze: „Autonomia też stanowi dobro pacjenta - nie musi być zatem przeciwstawiana jego dobru”. Gdyby wyraz „dobro”, występujący w tym zdaniu dwukrotnie, za każdym razem pojawiał się w tym samym znaczeniu, można by nawet powiedzieć więcej: „Autonomia też stanowi dobro pacjenta - nie może być zatem przeciwstawiana jego dobru”. Tak wzmocnione zdanie podważałoby jednak zasadność pewnego ważnego przeciwstawienia, którym kilkakrotnie już posługiwałem się w naszej debacie, zauważając, że w niektórych (i chyba wcale nie rzadkich) przypadkach lekarz może kierować się albo względem na dobro pacjenta, albo szacunkiem dla jego autonomicznej decyzji. Chciałbym więc odnotować, że w rzeczywistości nie jest tak, jak byłoby, gdyby... Bo choćby było prawdą, że autonomia jest dobrem pacjenta, to stanowi ona tylko jedno z jego dóbr (obok takich innych jak np. zdrowie lub znośne samopoczucie). Gdy jednak mówimy, że obowiązkiem lekarzy jest troszczyć się o dobro pacjenta, nie mamy na myśli, że powinni mu oni zapewniać to czy też inne z jego wielu dóbr, lecz że powinni – w tej mierze, w jakiej ex professo mogą - pomnażać jego dobro całościowe – wszystko, co składa się na jego „dobre życie”. A w tym „wszystkim” autonomia jest tylko jednym ze składników, który nie zawsze musi zgadzać się z innymi. Tak zatem z tego, że autonomia jest jednym z wielu cząstkowych dóbr pacjenta (czy jakiegokolwiek człowieka), nie wynika oczywiście, że nie można jej przeciwstawiać jego dobru całościowemu.

Włodzimierz Galewicz

powrót